Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι ένα σύνδρομο με ετερογενές και πολυπαραγοντικό υπόστρωμα. Χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών, η οποία οφείλεται σε έλλειψη ινσουλίνης. Η έλλειψη μπορεί να είναι πλήρης ή μερική ή σχετική. Ως σχετική χαρακτηρίζεται η έλλειψη ινσουλίνης, όταν, παρά τα αυξημένα επίπεδά της στο αίμα, δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών του μεταβολισμού, λόγω παρεμπόδισης της δράσης της στους περιφερικούς ιστούς (αντίσταση στην ινσουλίνη). Η κύρια έκφραση της διαταραχής του μεταβολισμού στον ΣΔ είναι η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα (1). Η χρόνια υπεργλυκαιμία σχετίζεται με μακροπρόθεσμη βλάβη, δυσλειτουργία ή ανεπάρκεια διαφορετικών οργάνων, κυρίως ματιών, νεφρών, νεύρων, καρδιάς και αγγείων (2).
Στο ιατρείο παρέχονται υπηρεσίες διάγνωσης, θεραπείας και παρακολούθησης ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη.
Ο τυπικός έλεγχος περιλαμβανει: Κλινική εξέταση, Καρδιογράφημα, ‘Ελεγχο περιφερικών αγγείων με Doppler, Έλεγχο Περιφερικής Νευροπάθειας, Αξιολόγηση και προγραμματισμό εργαστηριακών εξετάσεων, Θεραπεία βασισμένη στις σύγχρονες κατευθυντήριες οδηγίες και πρωτόκολλα, Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση φαρμάκων και εξετάσεων.
(1) «Κατευθυντήριες Οδηγίες για τον Σακχαρώδη Διαβήτη», Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, 2022
(2) Diagnosis and Classification of Diabetes Mellitus , American Diabetes Association
